Samenvatting recensies

1. Ratatouille
(Filmtotaal geschreven door Kaj van Zoelen op 31-07-2007)

Onder de bezielende leiding van Brad Bird is Pixars nieuwste een feest voor oog, oor, hersens en hart geworden. Bird was grotendeels verantwoordelijk voor het ludieke verhaal over de rat Remy die ervan droomt om chef-kok te worden. Maar ratten zijn uiteraard niet gewenst in een keuken . Maar de schoonmaker Linguini heeft het voorkomen van een mens en toegang tot de keuken, terwijl Remy gezegend is met een enorm kooktalent. Een van de leukste en origineelste duo’s uit de filmgeschiedenis is geboren. De film is naast dit sterke team gevuld met allerlei vermakelijke personages: slonzige broer, strenge vader (staan garant voor plezierige momenten en plotontwikkelingen) , wantrouwige souschef, zure restaurantcriticus en de geest van wijlen de kookchef.Met de scènes in het riool en rondom de Seine wordt een nieuwe mijlpaal bereikt wat betreft het animeren van water en minstens zo verbluffend is het geanimeerde Parijs gezien vanuit het perspectief van een rat.
Om het geheel compleet te maken heeft Michael Giacchino (The Incredibles, Mission: Impossible III, Lost) heerlijke muziek bij de beelden gecomponeerd, een combinatie van lichte jazz en lichte Franse muziek past perfect bij het rijke visuele festijn dat Ratatouille is en tilt een aantal scènes die anders misschien niet zo goed hadden gewerkt naar een hoger niveau.
Ratatouille is dankzij het mooie verhaal en de creatieve uitwerking daarvan, de verrukkelijke humor, de zalige muziek en de prachtige animatie de beste film van Pixar tot nu toe geworden en dé zomerfilm van 2007.

2. Overheerlijke 'Ratatouille' bevestigt Pixars meesterschap
(Film 1 geschreven door Bart-René Thiel)

Pixar heeft twee oorspronkelijke doelen om animatiefilms te maken: animatiefilms maken die zowel voor volwassenen als kinderen een genot zijn om naar te kijken en altijd het verhaal voorop stellen. In de film Ratatouille hebben het plot en de personages genoeg aantrekkingskracht op het publiek om ze in drommen naar de bioscoop te lokken.
Op onnavolgbare wijze laat Ratatouille twee werelden samensmelten: die van de mensen en die van de ratten. Ze komen samen op de meest onwaarschijnlijke plaats, namelijk de keuken.
Hoewel dit gegeven genoeg is om anderhalf uur lang onder de stoel te liggen van het lachen, is Ratatouille nog zoveel meer. De film is een ode aan 'de dromer', de persoon (of de rat) die tegen beter weten in zijn hart durft te volgen. En die boodschap, mits goed gebracht, zal nooit vervelen.



3. Ratatouille
(Movie2Movie.nl door Arjen Dijkstra)


De beeldkwaliteit van deze nieuwe productie is ongekend. De vacht van de ratten ziet er nog weer beter uit dan die van de dieren in alle voorgaande films, licht- en schaduwwerking, spiegelingen in lepels en ander metaal, de straten, dat boek aan het begin, het water, het ziet er allemaal adembenemend uit. De animaties zijn werkelijk verbluffend zowel in realisme als in creatieve uitwerking.
Het verhaal zit uitstekend in elkaar en loopt als een trein. Er zitten geen stereotype grappenmakers tussen en geen over the top typetjes; de humor zit hem dan ook niet in flauwe verwijzingen naar lichamelijke afwijkingen of dergelijke, maar in briljant geschreven situaties en confrontaties tussen karakters.En schrijver en regisseur Brad Bird, die ook ‘The Incredibles' (2004) schreef én regisseerde, is er in geslaagd de ratten aandoenlijk te maken, zonder hun rattenaard op te geven. De hoofdfiguur, Remy, een rat, is simpelweg een uitzondering op de rest. En dat is ook waar het verhaal over gaat: als je anders bent er toch bij mogen horen, door dapper te zijn in het volgen van je droom, zonder je achtergrond te ontkennen of te vergeten.
Op deze film valt niets, maar dan ook werkelijk niets aan te merken, integendeel. ‘Ratatouille' is een meesterwerk, punt uit.


4. Om van te smullen
(8Weekly door Nora Sinnema8weekly 2 augustus 2007)

Ratatouille is overheerlijk, van begin tot eind is het een film om bij te smullen. Visueel heeft Pixar zichzelf weer overtroffen: de ratten zien er echt uit, met lieve mensachtige trekjes. De keuken waar het grootste deel van de film zich afspeelt ziet er levensecht uit, en ook Parijs en zijn omgeving zijn prachtig.
De echte meesterkok is Brad Bird, die met The Incredibles (2004) al een superleuke film afleverde, maar zichzelf nu werkelijk overstijgt. Bird is verantwoordelijk voor de regie, het verhaal en hij neemt ook nog een klein stemmetje voor zijn rekening. De overige stemacteurs zijn allemaal even goed gecast – het is een verademing om eens geen grote sterren te horen – waarbij de acteurs onderhevig zijn aan hun personages. Het zijn hun stemmen die belangrijk zijn, niet hun bekendheid in de filmwereld.

De moralistische toon die er in zoveel animatiefilms flink bovenop ligt, is hier ook belangrijk (vooral het belang van vriendschap en familie), maar het wordt netjes weggewerkt in het overkoepelende verhaal. Ratatouille is geschikt voor jong en oud en laat je, behalve watertandend, ook met een enorme glimlach op je gezicht de bioscoop weer verlaten.

5. Een rat in de keuken
(Recensie door Jan Pieter Ekker, gepubliceerd op 02-08-2007 in de Volkskrant)

De jonge rat Rémy droomt ervan chef-kok te worden in een toprestaurant in Parijs, een plek waar mensen doorgaans de dienst uitmaken. Zijn vader ziet liever dat Rémy zijn formidabel ontwikkelde reukorgaan gebruikt om de rattenkolonie te beschermen tegen rattengif, dat diezelfde mensen kwistig rondstrooien om ratten uit hun keukens weg te houden.

Bezwijkt Rémy onder de peer pressure, en blijft hij de rest van zijn leven rondsnuffelen op vuilnisbelten, of kiest hij voor zichzelf en gaat hij zijn droom verwezenlijken in de grotemensenwereld? Het is een bekend dilemma, maar de invulling en inbedding in Ratatouille zijn zo fenomenaal dat het cliché volledig naar de achtergrond verdwijnt.

De verbeelding van de verschillende smaaksensaties is fantasierijk; de personages lijken stuk voor stuk een eigen karakter te hebben, mede dankzij de tot in de detail uitgewerkte gezichtsuitdrukkingen en de goed gecaste stemmen (in de Nederlands nagesynchroniseerde versie van televisiekok Herman den Blijker).
Maar niet alleen het technisch meesterschap maakt indruk, Ratatouille wervelt en bruist in alle opzichten. De film combineert op superieure wijze ernst en leut. Het verhaal is gelaagd en biedt topvermaak voor alle leeftijden. Een rat in de keuken, in Ratatouille is het de normaalste zaak van de wereld. Of zoals de cynische culinaire criticus Ego het verwoordt: 'Niet iedereen kan een groot artiest worden, maar een groot artiest kan overal vandaan komen.'

6. Ratatouille
(Reviewed by  Rafe Telsch CinemaBlend.com)

When we first meet Remy (voiced by comedian Patton Oswalt) he's crashing through a window in a desperate escape from a human. The picture freezes as Remy explains to the audience his number one problem: he’s a rat. As a creature of distinctive tastes, this is a major issue. With a little backtracking we learn Remy’s desperate escape comes from his attempt to cook up a gourmet treat – led primarily by the core belief of the popular Chef Gusteau that anyone can cook.
Learning this distracts Remy to the point that he is noticed by the humans and his attempt to escape reveals the hiding place of his whole clan, who have to make a huge escape in one of the most impressive computer animation sequences I’ve ever seen. Watching hundreds of rats escaping from the house with such detailed animation made me cringe uncomfortably and lift my feet up from the floor.
The animation quality on Ratatouille carries on the Pixar tradition of being so detailed that it’s easy to lose sight of the fact that this is an animated movie. This picture doesn’t suffer from its lenghty because it is moving forward at a speed that makes it easy to lose track of time.
Critics may complain about the simple taste or plain ingredients. Ratatouille is named after a French vegetable stew, and a more appropriate name couldn’t be found. But those who look a little closer, there's a lot of flavor to this movie. As a company, Disney may have been started by a mouse, but this summer’s success can clearly be attributed to a simple dish, appropriately cooked up by a rat.

7. Voilà! A Rat for All Seasonings (By A. O. SCOTT, New York Times Critics' Pick)

The moral of “Ratatouille” is delivered by a critic: a gaunt, unsmiling fellow named Anton Ego who composes his acidic notices in a coffin-shaped room and who speaks in the parched baritone of Peter O’Toole. “Not everyone can be a great artist,” Mr. Ego muses. “But a great artist can come from anywhere.”

Quite so. Written and directed by Brad Bird and displaying the usual meticulousness associated with the Pixar brand, “Ratatouille” is a nearly flawless piece of popular art, as well as one of the most persuasive portraits of an artist ever committed to film. It provides the kind of deep, transporting pleasure, at once simple and sophisticated, that movies at their best have always promised.
The innovations in “Ratatouille”are nonetheless there, in the fine grain of every image: in the matted look of wet rat fur and the bright scratches in the patina of well-used copper pots, in the beads of moisture on the surface of cut vegetables and the sauce-stained fabric of cooks’ aprons.

“Ratatouille” features no annoying sidekick and no obtrusive celebrity voice-work, and while Remy is cute, he can also be prickly, demanding and insecure.

The movie’s grand climax, and the source of its title, is the preparation of a rustic dish made of common vegetables — a dish made with ardor and inspiration and placed, as it happens, before a critic.

And what, faced with such a ratatouille, is a critic supposed to say? Sometimes the best response is the simplest. Sometimes “thank you” is enough.


Geplaatst door Caecil